Για σήμερα λέω ν’ αφήσω στην άκρη το αγαπημένο μου ημερολόγιο, να κάνω μια…. ανασκόπηση πεπραγμένων! Το καταλαβαίνουμε ότι δεν πάμε καλά έτσι; Δεν είναι δική μου ανακάλυψη να πεις, το βλέπουμε όλοι! Τα κρούσματα κατά χιλιάδες και σε λίγο… Ιταλία η Ελλαδίτσα μας! Α μπε μπα μπλομ θα παίζουν οι γιατροί για τις ΜΕΘ και θα κληθούν να αποφασίζουν σαν θεοί! «Εσύ μπαίνεις εντατική και ζεις, εσύ εύχομαι να έζησες καλή ζωή!»
Άγριο όσο να πεις το έργο και όσο πάει αγριεύει! Και τώρα μια νέα καραντίνα κατακέφαλα!
Και επειδή όλοι αποποιούμαστε πάσης ευθύνης και αρχίζουμε να πετάμε μπαλάκια ευθυνών δεξιά και αριστερά, με κύριο αποδέκτη το κράτος (όχι ότι δεν έχει ευθύνες κι αυτό, να τα λέμε κι αυτά) όμως εγώ λέω να το πάω ανάποδα! Να τα πάρω όλα πάνω μου αυτά τα μπαλάκια με την σειρά, σαν πολίτης αυτού του κράτους σε…διάφορες ηλικίες!
Ως….νέα λοιπόν, αγνόησα τον Κορονοδιάβολο, προσποιήθηκα ότι δεν υπάρχει και έζησα και διασκέδασα σαν να μην υπάρχει αύριο…. Καθόλου δεν σκέφτηκα ότι δεν έγινε και κάτι αν δεν βγω να τρέξω σε πλατείες, να στριμωχτώ χωρίς μάσκα, αν δεν συμμετέχω σε πάρτι κρυφά και φανερά. Ήθελα να ζήσω το σήμερα! Κακό είναι; Βαρέθηκα πια! Κουράστηκα τόσους μήνες να μην ακούω τίποτα άλλο από τον ιό! Εξάλλου σε μένα θα τύχει; Μια χαρά είμαι! Αλλά και να κολλήσω, σιγά! Τι θα πάθω δηλαδή; Μια γρίπη είναι και μας έχουν όλους παραμυθιάσει! Βέβαια, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσα να κάνω υπομονή….Πανδημία είναι και θα περάσει…. Τι θα πάθω δηλαδή αν αποφύγω τους συνωστισμούς; Θα σταματήσουν τα πάρτι; Να περάσει το κακό και όλα θα γίνουν πάλι όπως πριν… Γιατί δεν φορούσα παντού την μάσκα μου; Γιατί δεν σκέφτηκα ότι εγώ μπορεί να περάσω μια απλή γρίπη, οι γονείς μου όμως; Αλλά και το κράτος; Όλοι αυτοί γιατί δεν σκέφτηκαν, αντί να με βάλουν απέναντι και να με κατηγορούν ότι εγώ φταίω για την τρομακτική διασπορά του ιού, γιατί δεν με πήραν με το μέρος τους; Γιατί δεν με έκαναν σύμμαχο, να επαναστατήσω απέναντι στον ιό και να τον πολεμήσω μαζί τους; Ακόμα και ενημερωτικά φυλλάδια με οδηγίες στα φανάρια θα μπορούσα να μοιράζω! Και τώρα με τόσες χιλιάδες κρούσματα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν στάθηκα υπεύθυνη όσο έπρεπε… Ούτε προσπάθησα να βοηθήσω την γιαγιά και τον παππού μου…. Να πάω εγώ να τους ψωνίσω για να μην βγουν…Να τους κάνω κήρυγμα εν ανάγκη να καθίσουν σπίτι τους! Να αναλάβω να τους κάνω κάποιες πληρωμές ηλεκτρονικά να μην στριμώχνονται και αυτοί… Τώρα που το σκέφτομαι, πολλά θα μπορούσα να έχω κάνει…
Ως…ενήλικας τώρα, μεγάλη και ώριμη υποτίθεται, έχω κι εγώ τις ευθύνες μου… Πρώτα απ’ όλα, κοιτούσα πώς ν’ αποφύγω την μάσκα, αντί να μην την βγάζω από πάνω μου! Φοβόμουν το πρόστιμο και την φορούσα, αντί να φοβάμαι τον ιό! Σαν παιδάκι έκανα… Γκρίνιαζα που δεν ήταν ευχάριστο να φοράς μάσκα… Λες κι αν αρρώσταινα και έμπαινα νοσοκομείο, θα ήταν ευχάριστος ο αναπνευστήρας! Ίσως φταίω που δεν γκρίνιαζα στα παιδιά όσο έπρεπε, που δεν τους έδωσα να καταλάβουν την σημασία της ατομικής ευθύνης… Με ένοιαζε αν πήραν ζακετούλα και όχι αν έχουν μάσκα μαζί τους! Όχι ότι ακούνε τα παιδιά! Πώς να τους απαγορεύσω να πάνε σε πάρτι ή να βγουν; Μωρά είναι; Βέβαια αν με έβλεπαν εμένα πιο υπεύθυνη ίσως κάτι να γινόταν… Αλλά κι εγώ με την πρώτη ευκαιρία έξω ήμουν! Έπαιρνα το λεωφορείο για δύο τρεις στάσεις, αντί να περπατήσω, αλλά κατά τα άλλα γκρίνιαζα μην μου κόψουν το γυμναστήριο… Και στην δουλειά μου απρόσεκτη ήμουν κάποιες φορές, τώρα που το σκέφτομαι… Και σε κηδείες πήγα μην με παρεξηγήσουν… Και στον γάμο της ανιψιάς μου το καλοκαίρι… Κι ενώ άκουγα στις ειδήσεις τα κρούσματα να πολλαπλασιάζονται, σε τίποτα δεν άλλαξα την καθημερινότητά μου… Λες να φταίω κι εγώ για όλα αυτά;
Ως… ηλικιωμένη πάλι, θάλασσα τα έκανα, να το παραδεχτώ να τελειώνουμε! Αντί να με…προσέχω, τίποτα, το βιολί μου! Και λαϊκή μην χάσω την καλή ντομάτα και λεωφορεία και τρένα και τρόλεϊ και όλα τα μέσα μεταφοράς τα πέρασα…. Και στην τράπεζα δις και τρεις! Αντί να βάλω την κόρη μου να μου πληρώνει τους λογαριασμούς, εγώ το καπελάκι μου στραβά! Δεν ήθελα να κλειστώ μέσα, πώς να το κάνουμε; Να μην πάω να ψωνίσω δηλαδή; Αφού πάντα το κρέας από την κεντρική αγορά το παίρνω! Και πιο καλό και πιο φθηνό! Και πιπέρι! Να μην κατέβω στο κέντρο να πάρω πιπέρι; Τι θα βάλω στο φαγητό; Εγώ έτσι έμαθα! Τα μπαχαρικά μου από το κέντρο τα ψωνίζω όλα μου τα χρόνια! Τώρα θ’ αλλάξω; Στην εκκλησία να μην πάω; Να μην προσευχηθώ; Άθεη είμαι δηλαδή; Κι εκείνος ο παπάς μας έδιωχνε έτσι και μπαίναμε με μάσκα στην εκκλησία! Έλεγε πως ο ιός δεν κολλάει μέσα στον ιερό χώρο! Βέβαια, μετά που κόλλησε κι αυτός, το άλλαξε το τροπάρι και έλεγε «Να προσέχετε! Όλοι μάσκα!» Και τώρα που το ξανασκέφτομαι…. Μήπως ο Θεός δεν είναι παντού; Εγώ καντήλι δεν έχω; Θυμίαμα ν’ ανάψω και να προσευχηθώ; Απ’ όλα έχω! Και μήπως δεν είναι πράξη θρησκευτική να μείνω σπίτι για να προστατεύσω και να προστατευθώ; Τώρα που το σκέφτομαι, είμαι κι εγώ υπερβολική να πεις! Όπως τότε που χιόνισε και φώναζαν οι ειδήσεις να μην βγούμε γιατί έχει πάγο κι εγώ ήθελα καλά και σώνει να πάω να πληρώσω την ΔΕΗ μην μου κόψουν το ρεύμα και αντί να στείλω τον γιο μου ή την εγγονή μου βγήκα, είπα θα προσέχω, πάρτη κάτω, στο γύψο χέρι, πόδι και πάλι καλά να λέμε που δεν έσπασα λεκάνη να κουτσαθώ στα γεράματα! Και τώρα; Τι θα γίνει αν κολλήσω αυτό τον διάβολο;
Θα με πείτε υπερβολική με όλα αυτά; Μπορεί και να είμαι… Μέτρα πάνω στα μέτρα και για να φτάσουμε εδώ, δεν τα τηρήσαμε. Και τώρα έκλεισαν όλα. Ξανά μέσα για άλλη μια φορά… Και η εστίαση θα μετράει θανάτους, τα θέατρα και όλοι οι καλλιτέχνες θρηνούν ήδη, ένα σωρό τομείς αργοπεθαίνουν, μαζί με κόσμο που χάνεται στα νοσοκομεία ολομόναχος….
Πάντα στην ζωή μου όμως, έψαχνα τα λάθη πρώτα σε μένα και μετά στους άλλους… Το χούι μου τέτοιο… Και τώρα με τόσα κρούσματα, τα λάθη μου ψάχνω. Κι ας ξέρω ότι και το κράτος έχει τα (πολλά ίσως) δικά του. Για μένα μετράει τι θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα ΕΓΩ…
ΣΗΜ: Για την φωτογραφία δεν αναρωτιέστε φαντάζομαι…. Συμβολικότατη!!!