Τετάρτη 22 Ιουλίου
Τι είχες Γιάννη, τι ´χα πάντα θα το πάμε! Ξανά στα κουτιά και στις φωτογραφίες μου, κοίταξε τι βρήκα! Γιώργος και Μαρία… πατέρας και κόρη… Προαιώνιος έρωτας δηλαδή!
Να ξέρεις, οι άντρες αγαπάνε τους γιούς, αλλά ερωτεύονται τις κόρες και το αίσθημα αμοιβαίο! Θυμάμαι, όταν κάναμε τον Αλέξανδρο, ο Γιώργος μού απέδιδε έρωτα τρελό με τον γιο μου και δεν έχανε ευκαιρία να με πειράζει γελώντας που του είχα αδυναμία… Πέντε χρόνια μετά, όταν κάναμε την Μαρία δεν ξαναμίλησε… Την είχε πατήσει και ο ίδιος! Αν πεις για την μικρή, στην αγκαλιά του μπαμπά (και μόνο εκεί) περνούσαν όλα! Ποιος την φρόντιζε; Εγώ! Ποιος την τάιζε; Εγώ! Ποιος ξενυχτούσε; Εγώ! Διότι ήταν και άυπνο το πουλάκι μου!
Το κορίτσι μου από τότε που γεννήθηκε, είχε άριστες σχέσεις με το ξενύχτι! Δεν έκλαιγε, αρκεί να μην ήταν στο κρεβάτι της! Όλη νύχτα στο καροτσάκι της, εγώ στην πολυθρόνα, η τηλεόραση να παίζει και δυο τρελές στις 3 το χάραμα, με ανάμενα τα φώτα ξενυχτούσαν! Και διαρρήκτης να ήθελε να μπει, θα αγανακτούσε περιμένοντας να μας πιάσει στον ύπνο!
Ένα θα σου πω για να πάρεις μια ιδέα… Έπλεξα με το βελονάκι, ολόκληρη κουβέρτα εκείνες τις νύχτες! (Ήταν της μόδας τότε, αντί για κάλυμμα στο κρεβάτι να έχεις πλεχτή κουβέρτα και δεν θέλω σχόλια!) Επίσης έπλεξα και κουρτίνες και κάτι σεμεδάκια να μου βρίσκονται! Ξημέρωνε ο Θεός την ημέρα; Κοιμόταν το κορίτσι μου! Εγώ όμως, είχα κι ένα ακόμα παιδί που ξυπνούσε κανονικά, στην ώρα του, και έπρεπε να είμαι στο πόδι! Μέρες χωρίς νύχτες θα μπορούσε να είναι ο τίτλος! Κι όμως καλό μου ημερολόγιο, παρόντος του μπαμπά, κανείς άλλος δεν υπήρχε! Κατάλαβες αδικία;
Θυμάμαι, πρέπει να ήταν 5-6 χρόνων, όταν μου ανακοίνωσε πως όταν μεγαλώσει, θα παντρευτεί έναν άντρα που θα είναι ψηλός σαν τον μπαμπά της, με μουστάκι σαν τον μπαμπά της, θα γελάει πολύ σαν τον μπαμπά της και δεν θα της χαλάει τα χατίρια, σαν τον μπαμπά της! Να ξέρεις γι’ αυτό δεν έχει παντρευτεί ακόμη! Πού να βρει σαν τον μπαμπά της, που έσπασε το καλούπι και δεν υπάρχει άλλος Γιώργος; (ενώ εγώ είδες; Πώς ήταν ο μπαμπάς μου; Καμία σχέση ο άντρας που παντρεύτηκα, η μέρα με την νύχτα, για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο!)
Όχι ότι εκείνος πάει πίσω! Οοοοοχι βέβαια! Είπε κάτι η κόρη του; Πρέπει εν τω άμα και το θάμα, να γίνει! Στην εφηβεία της, όταν του ζήτησε μπαλκόνι στο δωμάτιο της, γκρέμισε τοίχους, ξήλωσε κεραμίδια, έφτιαξε πέργκολα, έκανε μπαλκόνι στην κόρη του που ήθελε να περνάει εκεί τα βράδια της κοιτώντας τα αστέρια γιατί το παράθυρο, δεν ήταν αρκετό!
Πάλι καλά που το σπίτι ήταν δικό μας γιατί δεν ξέρω τι θα γινόταν διαφορετικά! Και επειδή «έπιαναν» τα χέρια του, της έφτιαξε και ολόκληρο σαλόνι για να ξενυχτάει με άνεση το κορίτσι του! Ακούς τρέλες; Εννοείται ότι ποτέ δεν την μάλωσε (εγώ είχα την χαρά και την τιμή των καβγάδων με την πριγκηπέσσα) και μια φορά που της είπε κάτι πιο έντονα, έκλαιγε δυο (!) 24ωρα από τον καημό της που στεναχώρησε τον μπαμπά της! Με μένα, που γινόταν Ανάστα ο Κύριος δις και τρις ημερησίως, ούτε που την ένοιαζε! Θα μου πεις… ρουτίνα! Γιατί να θορυβηθεί το κορίτσι μου;
Άντε τώρα εσύ η δόλια μάνα να προλάβεις ή να καταφέρεις να μπεις ανάμεσα τους! Να πεις εδώ είμαι κι εγώ βρε παιδιά! Ενοχλώ; Δεν ενοχλώ! Όχι ότι το προσπάθησα και ποτέ για να είμαι ειλικρινής… είναι αυτές οι σχέσεις που ξέρεις ότι είσαι χαμένος από χέρι αν προσπαθήσεις να παρεισφρήσεις!
Πολύ συνειδητά και καθόλου υποσυνείδητα, χαίρομαι για τους δυο τους κι ας μην είπα ποτέ ότι την αγαπάω ίσως και περισσότερο από τον αιώνιο αγαπημένο της! Αφού εγώ το ξέρω, είναι αρκετό! ( το νιώθει όμως κι εκείνη…).
Κι όταν κάθεται δίπλα του, ακόμα και σήμερα και χώνεται στην αγκαλιά του, αλήθεια σου λέω καλό μου ημερολόγιο, μέσα μου δεν χωράει η ευτυχία που νιώθω και …ξεχειλίζει! (Όπως πάντα με δάκρυα!) Έχω γίνει πολύ ευσυγκίνητη τελευταία, πρέπει να το κοιτάξω το θέμα!
Θέλεις να σου πω και για την σχέση πατέρα-γιού; Όχι σήμερα! Μεθαύριο! ( μην μου κακομαθαίνεις κιόλας!)
ΣΗΜ: Στην φωτό, τότε και τώρα! Κοίταξε τα μάτια τους για να πάρεις μια ιδέα!