Παρασκευή 31 Ιουλίου
Μια καλή, μια ανάποδη. Μια καλή μια ανάποδη. Μια καλή… Καλή καλή, αλλά κι εγώ πόσα να καταπιώ πια; Διότι το τι συγχύστηκα εγώ το ξέρω μόνο! Γι αυτό έπιασα και το πλεκτό, να ξεδώσει κομμάτι το μυαλό μου αλλά και τους πόντους που πιάνω, αυτόν τον τρισκατάρατο τον Ερντογάν βλέπω μπροστά μου και τι να σε πω, πολύ θα ήθελα να τον έχω απέναντι, να τον κάνω πέντε παράδες με τα ρεζιλίκια του! Μπρέ σύ, την Αγία Σοφία τζαμί; Δεν ντράπηκες ήθελα να ήξερα; Τσίπα δεν έχεις; Τόσα τζαμιά γεμίσατε την Πόλη, το σύμβολο της Ορθοδοξίας λιμπίστηκες; Εσένα θα σε άρεσε να κάνουμε ορθόδοξες εκκλησίες τα τζαμιά σας μπρε πεζεβέγκη; Όχι που θα το καταδεχόμαστε δηλαδή, διότι εμείς δεν είμεθα θεριά ανήμερα! Αλλά να μας φάτε δεν μας χορταίνετε, γνωστό τοις πάσι, τι να λέμε τώρα; «Καρφί στο μάτι σας» που έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου!
Μια καλή, μια ανάποδη. Μια καλή, μια ανάποδη…
Να σε δώκω μια ανάποδη εντεψίζη να μάθεις να φέρεσαι! Τι λύσσαξες μπρε με τους Έλληνες; Αλλά να σε πω εγώ τι σε τρώει! Τετρακόσια χρόνια αντέξαμε και δεν τουρκέψαμε και σαν ήρθε η ώρα η ευλογημένη, σηκώσαμε τα λάβαρα και σας πήρε και σας σήκωσε! Να! Αυτό είναι που δεν μπορείς να καταπιείς! Τόσους διωγμούς, τόσο αίμα και δεν χόρτασες; Και δεν θυμάμαι τώρα… πως τον έλεγαν αυτόν που έπινε αίμα; Στάσου να θυμηθώ γιατί ρώτηξα προχθές την εγγονή μου και με είπε… Α, ναι! Δράκουλας είσαι μπρε αδικιωρισμένε; Και την Πόλη μας πήρατε, και από την Μ. Ασία μας πετάξατε! Άσε και τα πιο πρόσφατα που τα έζησα και δεν μπορείς να πεις λέξη! Θα ξεχάσω εγώ το ‘55; Στο Πέρα έμενα και όλα τα θυμάμαι! Και η μάνα μου η συγχωρεμένη όταν θυμόταν τα χαΐρια σας, πάντα έκλαιγε η καημένη! Λίθον επί λίθου δεν αφήσατε, πάλε μάνες έκλαψαν, σπίτια μαυροφορέθηκαν, που ορμήσατε αγαρηνά σκυλιά και κάνατε τον κοσμάκη κομμάτια! Και σαν να μη έφταναν τα μαρτυρία, μετά από λίγα χρόνια διώξατε κόσμο, κλέψατε το έχει τους και μείνανε λίγες ψυχές πίσω να ζουν με τον φόβο σας! Και τώρα; Τι ήθελες πάλε; Πες με να καταλάβω! Τι είπες; Που είχες όνειρο να προσευχηθείτε μέσα στην Αγία Σοφία! Αυτό δεν είπες; Ε, και εμείς έχουμε όνειρο να λειτουργηθούμε ξανά κάτω από την σκέπη της! Ποιος σε είπε που όλα τα όνειρα γένονται πραγματικότητα; Δεν μπορούσες να μείνεις με το όνειρο κακούργε; Και δεν φοβήθηκες μην θυμώσει η Παναγία και σε έρθει ο ναός στο κεφάλι, τούβλο τούβλο αχρόνιαστε; Επειδή κάλυψες τα εικονίσματα με κουρτίνες, νόμισες που τέλεψες; Εκεί ήταν και η Παναγία και ο Χριστός και όλοι οι άγιοι, κάτω από το βλέμμα τους είπατε τις προσευχές σας! Και δε με λες και το άλλο… Αυτά σας μαθαίνει ο προφήτης σας, για ο θεός σας; Να μην σέβεστε τίποτα; Σπουδαίος θεός είναι τότε, τι να σε πω κι εγώ;
Μια καλή, μια ανάποδη. Μια καλή…
Και δεν με λες και το άλλο… Άντε και ο ναός, στον τόπο σας είναι, πήρες την απόφαση τρισκατάρατε να κάμνεις έναν κόσμο νταρμαντάνι και δεν λογάριασες ούτε αποφάσεις, ούτε τι σε είπανε όλα τα κράτη… Τα υπόλοιπα; Πες με τώρα που και το Αιγαίο δικό σου είναι και βγάζεις καράβια να κανείς λέει… πως με το είπε η εγγονή μου… Α! Γεωτρήσεις! Δεν με λες; Ποιος σε διόρισε εσένα γενικό κουμανταδόρο σε θάλασσες και στεριές; Όπου σε αρέσει, τσαντίρι θα στήνεις; Γύφτος είσαι μπρε; Έτσι έκανες και με την Κύπρο! Μια ωραία πρωία είπες που είναι δική σου και έχασαν οι άνθρωποι το έχει τους και τόσες ψυχές! Και μην με πεις που δεν ήσουν εσύ στην εξουσία τότε, γιατί όλοι οι Τούρκοι, τα ίδια μούτρα έχετε! Τι αχόρταγος λαός είστε μπρε; Θα με πεις άμα δεν ήσασταν, από τις στέπες που αρχινήσατε, χωρισμένοι σε φυλές, πως θα φτάνατε ως εδώ; Ναι αμά ντουρ μπρε! Στάσου! Πως το λένε; Τώρα δεν είναι όπως τότε! Ο κόσμος δεν είναι Μογγόλοι που τους νικήσατε! Υπάρχουν νόμοι! Αλλά θα με πεις, έχεις πλάτες εσύ! Αυτό, που είσαι το χαϊδεμένο μερικών μερικών, δεν το κατάλαβα ποτέ! Εμείς να κάμναμε τα ρεζιλίκια σου, με τις μπόμπες θα μας έπαιρναν! Εσένα με το «σείς» και με το «σας» σε φέρνονται! Αλλά θα με πεις…δεν είσαι και ο μόνος που δεν ξεχνάς! Έχουν κι άλλοι…ράμματα για την γούνα μας γιατί δεν τους άρεσε που κι εκείνους του νικήσαμε κάποτε! Άντε να μην μιλήσω γιατί άμα μιλάω, ο γαμπρός μου με λέει που είμαι… στάσου και ξεχνάω… με λέει που είμαι…σοβατεπί… όχι αλλιώς… Σωβινίστρια με λέει και δεν ξέρω και τι σημαίνει! Άσε με και με δαύτον! Όλο έτσι μιλάει και απορώ τι του βρήκε η κόρη μου και τον πήρε! Ξυπάστηκε κι αυτή! Μην είδε πτυχία και μεταπτυχιακά, έπεσε με τα μούτρα! Τι να έκανα κι εγώ; Σαν ήρθε και με την ζήτηξε, την έδωσα μην με μείνει στο ράφι! Και μετά λένε εμένα ανάποδη!
Μια καλή, μια ανάποδη…
Ανάποδη! Κατάλαβες; Επειδή λέω την αλήθεια! Μπρε τότε, τους Γερμανούς δεν τους πολεμήσαμε; Δεν αντισταθήκαμε; Ε, από τότε να ξέρεις μας το κρατάνε! Και στην κρίση, εκείνη η κανκάγια η Μέρκελ, την ψυχή δεν μας έβγαλε; Και τώρα δήθεν ταχαμου τον μάλωσε λέει τον άπιστο τον σκύλο για να μαζέψει τα καράβια του! Που καράβι να πιάνει Παναγία μου, σάπια βάρκα να γένεται! Στάσου τώρα να μετρήσω γιατί με φαίνεται που αντί για πουλόβερ, πατάκι για το μπάνιο θα με βγει και είναι του γαμπρού μου! Με έφαγε να του το πλέξω! « Εσείς μητέρα που πλέκετε τόσο ωραία, δεν μου φτιάχνετε ένα πουλόβερ, να έχω κι εγώ κάτι από τα χεράκια σας;» Έτσι με είπε! Είναι ένας μαλαγάνας αυτός, η Παναγία να σε φυλάει! Νομίζει που δεν κατάλαβα ότι το θέλει για ενθύμιο γιατί έχει την πεποίθηση ότι σύντομα θα με ξαποστείλει να πάω να βρω τον άντρα μου τον συγχωρεμένο, αλλά δεν του τα ‘πανε καλά! Μια χαρά είμαι, θηρίο! Δυο κόβω τώρα… που να του κοπούν οι μέρες Παναγία μου! Όχι του γαμπρού μου! Για τον Ερντογάν λέω! Γιατί εμένα η γιαγιά μου, σοφή γυναίκα ήταν και ξέρεις τι με έλεγε; Οι Τούρκοι πρέπει να πεθαίνουν δέκα δέκα την ημέρα και εκατό την εβδομάδα! Τα είπα και ησύχασα, τώρα που είμαι μόνη, γιατί αν ήταν εδώ η προκομμένη η κόρη μου και με άκουγε, τα εξ αμάξης θα με έσουρνε γι’ αυτό που είπα! Άσε με πια! Να μιλήσουμε δεν μπορούμε εδώ μέσα, τον μπελά μας βρίσκουμε!
ΣΗΜ:Αφιερωμένο στην γιαγιά Σοφία….. Έγραφα και ήταν σαν να την άκουγα…