Μία ακόμη σπάνια φωτογραφία φέρνει στο φως ο δημοσιογράφος και συλλέκτης Άρης Λουπάσης. Αυτή τη φορά η Αλίκη Βουγιουκλάκη ποζάρει με την καλή της φίλη Ζωή Λάσκαρη και τον Γρηγόρη Βαλτινό σε δεξίωση στο ξενοδοχείο InterContinental με αφορμή τη λαμπερή πρεμιέρα της παράστασης “Η Κυρία δεν με μέλλει” και τα 30 χρόνια της εθνικής μας σταρ στο θεατρικό σανίδι.
Όλα όσα γράφει ο Άρης Λουπάσης:
Την περίοδο 1991-92 η Αλίκη ανεβάζει στο θέατρο της την κλασική γαλλική κωμωδία του Βικτωριέν Σαρντού “Η Κυρία δεν με μέλλει” την οποία ανεβάζουν παλαιότερα με επιτυχία η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κατερίνα Ανδρεάδη και δύο φορές η Τζένη Καρέζη. Μετά την λαμπερή πρεμιέρα της παράστασης στα μέσα Οκτωβρίου του ’91, ακολουθεί δεξίωση στο ξενοδοχείο InterContinental (φώτο), όπου γιορτάζει παράλληλα τα τριάντα χρόνια επιτυχημένης θιασαρχικής πορείας. Τρεις ολόκληρες δεκαετίες όπου ηγείται σε σημαντικούς θιάσους με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου σε πολλά από τα σπουδαιότερα έργα ελληνικού και ξένου, σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου. Την συγκεκριμένη βραδιά, πανέμορφη και ανανεωμένη με καρέ μαλλιά και ένα υπέροχο μίνι στρασένιο φόρεμα, διασκεδάζει και χορεύει απολαμβάνοντας την παρουσία και τις ευχές αγαπημένων φίλων και συναδέλφων. Ανάμεσα στους καλεσμένους, οι Γρηγόρης Βαλτινός (αριστερά), Ζωή Λάσκαρη (δεξιά), Νόρα Βαλσάμη, Ερρίκος Ανδρέου, Κώστας Καρράς και ο αγαπημένος φίλος της και ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Αντέννα Μίνως Κυριακού. Την συγκεκριμένη περίοδο η μακρόχρονη φιλία τους θα επισφραγισθεί και με μια συνεργασία που σηματοδοτεί και την τηλεοπτική της επιστροφή μετά από δεκατέσσερα χρόνια με την σειρά “Και Εύθυμη και Χήρα” που αποτελεί διασκευή για την τηλεόραση της ομώνυμης Όπερας του Φράντς Λέχαρ και την οποία ανεβάζει στην σκηνή θριαμβευτικά το ’80 και ’83.
“Η Κυρία δεν με μέλλει” ολοκληρώνεται με επιτυχία το Πάσχα του ’92 και παρά το γεγονός ότι σε συνέντευξη της στο περιοδικό “Εικόνες” δηλώνει πως θα αποσυρθεί για δύο χρόνια προκειμένου να ξεκουραστεί, αλλάζει τα σχέδια της “σαρώνοντας” όλη την Ελλάδα σε μια αποθεωτική περιοδεία με το “Μις Πέπσι”, καθώς το θέατρο υπήρξε και η μεγαλύτερη αγάπη της. Το θέατρο το οποίο υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα ανά τους αιώνες ως ένα από τα σπουδαιότερα ανθρώπινα δημιουργήματα και ένα μέγιστο είδος πνευματικής ψυχαγωγίας και πάντα θα υπάρχουν καλλιτέχνες που θα το υπηρετούν με σεβασμό, ποιότητα και Ήθος, επιβεβαιώνοντας τον μαγικό στίχο του Μάνου Χατζιδάκι “Ηθοποιός σημαίνει Φως”.