Πως μπορούν οι γονείς να αντιμετωπίσουν την σιδηροπενική αναιμία των παιδιών τους με σωστή διατροφή και καθοδήγηση από τους ειδικούς!
Ο αιματοκρίτης είναι ένας βιολογικός δείκτης που υποδηλώνει πόσα ερυθρά αιμοσφαίρια υπάρχουν στο αίμα. Εκφράζεται ως ποσοστό του όγκου ερυθρών αιμοσφαιρίων ανά συγκεκριμένη ποσότητα αίματος.
Τα φυσιολογικά επίπεδα του αιματοκρίτη καθορίζονται κυρίως από την ηλικία και από το φύλο.
Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα του χαμηλού αιματοκρίτη;
Τα βασικότερα συμπτώματα που υποδηλώνουν ότι ο αιματοκρίτης βρίσκεται κάτω από τα όρια του φυσιολογικού είναι: ωχρότητα του δέρματος, εύκολη κόπωση και αδυναμία (στο σχολείο ή στο παιχνίδι), υπνηλία, ταχυκαρδία, κεφαλαλγία και ανεπαρκής σωματική αύξηση. Στους έφηβους και τα παιδιά σχολικής ηλικίας, συχνά αναφέρεται μειωμένη σχολική επίδοση και διαταραχέ συγκέντρωσης. Κάποιες φορές, η έλλειψη σιδήρου μπορεί να προκαλέσει βλάβες στους βλεννογόνους (όπως, χειλίτιδα- γλωσσίτιδα) και συχνές λοιμώξεις στα παιδιά.
Πώς θα διαπιστώσουμε ότι κάποιος παρουσιάζει χαμηλό αιματοκρίτη;
Η εξέταση που πρέπει να γίνει είναι απλή και είναι μια γενική αίματος. Σε μια γενική αίματος μπορεί να βρεθεί χαμηλός αιματοκρίτης και χαμηλή αιμοσφαιρίνη, οπότε να διαπιστώσουμε αναιμία. Ανάλογα με τη ηλικία του ατόμου, υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που πρέπει να διερευνηθούν με περαιτέρω εργαστηριακό έλεγχο. Ως απαραίτητες εξετάσεις στον αρχικό έλεγχο, θεωρούνται ο έλεγχος του σιδήρου και της φερριτίνης.
Προληπτικός έλεγχος συστήνεται σε όλα τα βρέφη, στην ηλικία 12-18 μηνών, στα παιδιά 4-5 ετών και στους έφηβους.
Έλλειψη σιδήρου
Η συχνότερη αιτία χαμηλού αιματοκρίτη, δηλαδή αναιμίας στα παιδιά, είναι η έλλειψη σιδήρου.
Ευπαθείς ομάδες θεωρούνται:
- πρόωρα βρέφη, γιατί έχουν λιγότερα αποθέματα σιδήρου.
- νήπια 18-24 μηνών, γιατί ο ρυθμός ανάπτυξής τους είναι γρήγορος και ο σίδηρος που προσλαμβάνεται από τη διατροφή ελαττώνεται.
- έφηβοι, γιατί η ανάπτυξή τους είναι πολύ γρήγορη.
- κορίτσια μετά την έναρξη της εμμήνου ρύσεως.
- παιδιά που δεν τρέφονται ισορροπημένα και δεν καταναλώνουν τροφές πλούσιες σε σίδηρο.
- η πρόωρη έναρξη χορήγησης αγελαδινού γάλακτος.
- η έλλειψη βιταμίνης C.
- προβλήματα του πεπτικού συστήματος (π.χ. κοιλιοκάκη).
Πώς αντιμετωπίζουμε τη σιδηροπενική αναιμία;
Είναι σημαντικό να εμπλουτίσουμε τη διατροφή του παιδιού με τροφές πλούσιες σε σίδηρο, οι οποίες είναι: το κόκκινο κρέας (μοσχάρι), το αβγό, ταδημητριακά, ταόσπρια (φακές, φασόλια), τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (σπανάκι, μπρόκολο), τα ψάρια και τα πουλερικά. Επίσης, τα λαχανικά που είναι πλούσια σε βιταμίνη C (λεμόνι, πιπεριές, καρότα) βοηθούν στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου από ζωικές τροφές που περιέχουν ζωική πρωτεΐνη και σίδηρο.
- Συστήνουνε λοιπόν, συνδυασμό κόκκινου κρέατος και πράσινων λαχανικών και μάλιστα για τη μέγιστη απορρόφησή του, είναι χρήσιμο να δίνετε στο παιδί σας χυμό από φρέσκο πορτοκάλι.
Σε περιπτώσεις, πολύ χαμηλού αιματοκρίτη, που οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου, και υπάρχουν συμπτώματα, προτείνεται χορήγηση σιδήρου από του στόματος, είτε σε σταγόνες είτε σε σιρόπι. Η διάρκεια της θεραπείας είναι συνήθως τρεις μήνες, ενώ είναι σημαντικό στο διάστημα αυτό να βοηθήσουμε το παιδί να βελτιώσει τη διατροφή του. Η χορήγηση σιδήρου μπορεί να έχει κάποιες παρενέργειες, όπως μετεωρισμό κοιλίας και άλγος ή δυσκοιλιότητα. Επίσης, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η χορήγηση σιδήρου δεν είναι παντοτινή, επομένως είναι απαραίτητο να καλύψουμε τις ημερήσιες ανάγκες του παιδιού σε σίδηρο με τη διατροφή του.