Διακοπές χωρίς μουσική δεν υφίστανται. Και με το τρανζιστοράκι δεν είσαι πάντα σίγουρος ότι θα πετύχεις αυτό που θέλεις.
Είναι στιγμές που θέλεις να ακούσεις μόνο τα «δικά» σου. Παλιότερα, τη λύση την έδινε το ραδιοκασετόφωνο. Υπήρχε όμως θέμα με τις αποσκευές, πού θα χωρέσει; Αν η παρέα διέθετε αυτοκίνητο δεν υπήρχε πρόβλημα. Διαφορετικά, κάποιος έπρεπε πάντα να το κουβαλάει. «Κουβαλάει»… δεν είναι και το καλύτερο ρήμα για την πιο σταθερή μη ανθρώπινη παρέα σου που από μέσα της βγαίνουν ανθρώπινες φωνές από κάθε εποχή και ρεπερτόριο και άλλοτε γίνονται το κέντρο της συντροφιάς, ενώ άλλοτε παίζουν σε μια γωνιά συνοδεύοντας μουσικά στιγμές χαλάρωσης ή απαραίτητες δουλειές του σπιτιού.
Με τα walkman και τα discman αργότερα το «χωροταξικό» λύθηκε. Χωρούσαν ευκολότερα παντού αρκεί να μη δέχονταν πίεση και χτυπήματα – ήταν πιο ευαίσθητα μηχανήματα. Τα ηχεία ήταν ένα ζήτημα. Τα ακουστικά όμως όχι. Οι «ψείρες», όπως λέγονταν, έμπαιναν και στις τσέπες ακόμα. Έπρεπε ωστόσο να προσέχεις να μην τσακίσει το καλώδιο και χάσεις το ένα κανάλι… ή και τα δύο. Τα ακουστικά βέβαια έκαναν την ακρόαση εντελώς προσωπική υπόθεση, εκτός αν είχες προνοήσει να έχεις μαζί σου εκείνα τα μικρά adaptorάκια τα οποία έμπαιναν κανονικά στη θύρα της συσκευής, από την άλλη πλευρά όμως έβγαζαν 2 εξόδους. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να αυξηθούν οι ακροατές, ο καθένας με τα δικά του ακουστικά φυσικά και σε μικρή απόσταση (που ενίοτε ήταν και το επιθυμητό).
Οι κασέτες, τα cd και οι μπαταρίες έμπαιναν έτσι κι αλλιώς μέσα στα σακίδια. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν είσαι από τους αναποφάσιστους που θέλουν μαζί τους ολόκληρη δισκοθήκη (ο γράφων υπήρξε τέτοιος) : και ελληνικά παντός είδους και ξένα, και παλιά και καινούργια, και για τη χαλάρωση και για αυτοσχέδια πάρτυ, και 1-2 κενές κασέτες ή κενά cd ή κενό φλασάκι πλέον, μήπως γνωρίσεις κάποιους που έχουν κάτι που σου αρέσει ή, αντίστροφα, μήπως έχεις εσύ κάτι που τους αρέσει και πραγματοποιηθεί άμεσα η πολιτιστική ανταλλαγή, απαρχή ενδεχομένως και για μια νέα φιλία.
Τα πράγματα σήμερα έχουν σμικρυνθεί με ταυτόχρονη απλοποίηση και πολλαπλασιασμό για να μιλήσουμε με όρους σχολικής αριθμητικής. Στις πιο μικρές συσκευές χωράνε τα πιο πολλά τραγούδια που μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Και είναι προσβάσιμα άμεσα, χωρίς το μπρος-πίσω της κασέτας ή την αλλαγή του cd. Κι όλα αυτά τα γράφει με ρεαλιστική προσγείωση ένας – υποτίθεται – αντίπαλος των προκάτ επιλογών : ένας πιστός ραδιοφωνατζής.
Ο καθένας πια γίνεται dj του εαυτού του. Η διαδικτυακή μουσική θάλασσα είναι μεγαλύτερη από αυτή που κολυμπάς. Με γνωστές αμμουδιές, αλλά και ανεξερεύνητα πελάγη, αρκετά ασφαλή στην πλειοψηφία τους. Ένας μόνο κίνδυνος παραμονεύει : η (παρατεταμένη) απομόνωση. Καλό καλοκαίρι!
ΥΓ. Κι επειδή, ως γνωστόν, «αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει»…