Η Μαίρη Αρώνη ήταν μια μεγάλη ηθοποιός με πλούσια θεατρική καριέρα γεμάτη σπουδαίους ρόλους που άφησαν εποχή.
Απόφοιτη του Εθνικού Θεάτρου ξεκίνησε την καριέρα της το 1933 με τον θίασο του Πέλου Κατσέλη. Στη συνέχεια έπαιξε σε εξαιρετικές παραστάσεις στο πλάι μεγάλων ηθοποιών της εποχής όπως της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο “Ευτυχώς επτωχευσαμεν” που ανέβηκε την περίοδο 1937 – 1938 στο θέατρο Μαρίκα Κοτοπούλη.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’40 συγκρότησε θίασο με τον Κώστα Μουσούρη και ανέβασαν πολλά έργα με πιο γνωστά τα : «Έρωτα μαστροχαλαστή», «Αν έχεις τύχη» και «”Εκείνη τη νύχτα».
Μερικά χρόνια αργότερα ήταν η δεύτερη ηθοποιός μετά την Κυρία Κατερίνα που ερμήνευσε την θρυλική Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά σε μια μεγάλη περιοδεία που έγινε σε Ελλάδα, Αμερική, Κωνσταντινούπολη και Κύπρο.
Ακολούθησαν δεκάδες ρόλοι και το 1960 έπαιξε σε δύο έργα που τα επόμενα χρόνια μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με άλλες όμως πρωταγωνίστριες. Αυτά ήταν «Η κυρία του κυρίου» που στην ταινία έπαιξε η Γκέλυ Μαυροπούλου, και «Μια τρελή τρελή σαραντάρα» με την Ρένα Βλαχοπούλου.
Όμως ο ρόλος που στιγμάτισε την θεατρική της καριέρα ήταν αυτός της Λυσιστράτης στο ομώνυμο έργο του Αριστοφάνη. Τον πρώτο έπαιξε το καλοκαίρι του 1957 στην Επίδαυρο και ακολούθησαν άλλες τρεις φορές, το 1969, το 1972 και το 1980 στο Ηρώδειο.
Στον κινηματογράφο έπαιξε μόνο σε πέντε ταινίες όμως κατάφερε να αγαπηθεί όσο λίγες. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε το 1954 στο κοινωνικό δράμα του Gianni Vernuccio «Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου». Εκτός από την ίδια πρωταγωνιστούσε ο Νίκος Χατζίσκος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και η πρώτη της εξαδέλφη Βάσω Μανωλίδου.
Η ταινία γυρίστηκε στην Αίγυπτο και παρά την τεράστια διαφήμιση που της έγινε δυστυχώς απέτυχε εισπρακτικά κάτι που έκανε την ηθοποιό να μην θέλει να ξαναπαίξει στον κινηματογράφο.
Όμως το 1963 ο γνωστός σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος της πρότεινε να πρωταγωνιστήσει σε μια μουσική κωμωδία που ετοίμαζε με πρωταγωνιστές τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Βασίλη Αυλωνίτη.
Στην αρχή αρνήθηκε όμως η επιμονή του Λάσκου την έκανε να δεχτεί κι έτσι πραγματοποίησε την δεύτερη εμφάνιση της που στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία.
Δύο χρόνια μετά έμελλε να υποδυθεί έναν ρόλο που θα την ακολουθούσε σε όλη της την καριέρα, και δεν είναι άλλος από την θρυλική Πάστα Φλώρα που ερμήνευσε το 1965 στην επιτυχημένη ταινία της Φίνος Φιλμ «Μια τρελλή τρελλή οικογένεια». Αρχικά ο ρόλος είχε προταθεί στην Ρένα Βλαχοπούλου που τον αρνήθηκε καθώς θεώρησε πως ήταν πολύ νέα για να παίξει την μητέρα της Καρέζη. Στην συνέχεια παραδέχτηκε πως έκανε λάθος διότι ο συγκεκριμένος ρόλος έχει αγαπηθεί όσο λίγοι τόσο από μικρούς όσο κι από μεγάλους.
Σε αυτή την ταινία ξανασυναντήθηκε με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο όπου «εξ αιτίας του» παραλίγο να αποχωρούσε από αυτή. Αφορμή στάθηκε ένα δυνατό χαστούκι που της έδωσε κατά την διάρκεια μιας σκηνής μετά από εντολή του σκηνοθέτη Ντίνου Δημόπουλου.
Η Αρώνη πόνεσε πάρα πολύ και έφυγε από το πλατό φωνάζοντας πως δεν θα ξαναεπέστρεφε. Ευτυχώς όμως χάρη στην παρέμβαση του Φιλ. Φίνου η μικρή αυτή παρεξήγηση λύθηκε και ευτυχώς η ταινία τελείωσε δίχως άλλα προβλήματα.
Την επόμενη χρονιά γύρισε τις δύο τελευταίες ταινίες της καριέρας της. Η πρώτη ήταν οι «Φουσκοθαλασσιές» σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου όπου πάλι συμπρωταγωνιστούσε με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Και η άλλη ήταν η κωμωδία της Φίνος Φιλμ «Η γυναίκα μου τρελλάθηκε» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Γιάννη Βογιατζή. Το σενάριο άνηκε στους Νίκο Τσιφόρο – Πολύβιο Βασιλειάδη ενώ σκηνοθέτης ήταν ο γνωστός ηθοποιός Δημήτρης Νικολαίδης.
Το 1982 εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο θέατρο με το έργο του Δημήτρη Ψαθά “Η χαρτοπαίχτρα” και δέκα χρόνια μετά στις 16 Ιουλίου 1992 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ