26 Απριλίου 2020
Να ξέρεις κακό μπελά βρήκα! Σκαλίζω κάθε μέρα τις παλιές φωτογραφίες και μέσα σε ενάμιση μήνα, έχει περάσει από μπροστά μου όλη η ζωή μου! Μία φωτογραφία, ένα ενσταντανέ, πενήντα αναμνήσεις ξεπηδούν!
Λοιπόν, όλα καλά, οι αγάπες, τα λουλούδια, τα ρύζια, η ζέστη, τα λόγια του παπά (Αντωνάκη μου), τα σόγια ένθεν και ένθεν, ήρθε και η ώρα (ευλογημένη) να πάω σπίτι μου! Με την καθημερινότητα της νοικοκυράς! Άσχετη ευτυχώς δεν ήμουν, αλλά είχα την γιαγιά Σοφία από κοντά να σώζει ότι σωζόταν και να προλαβαίνει καταστροφές!
Ως νιόπαντρη όμως, ολομόναχη, στην μέση του πουθενά, τα είπαμε αυτά! Πρώτο πρόβλημα, το μέγα θέμα του πλυντηρίου! Για έναν περίεργο λόγο, η γιαγιά δεν μου έμαθε τίποτα για το μικρό τέρας με το μεγάλο στόμα! Δώρο του κουμπάρου μας εκείνο το πρώτο μου πλυντήριο, το οποίο δεν είχε να πεις και πολλά κουμπιά! Τα εξής δύο: ένα για την θερμοκρασία και ένα για τον χρόνο πλύσης, τελεία και παύλα και πράγματα νοικοκυρεμένα.
Όχι σαν σήμερα που έρχεται το πλυντήριο και μαζί ένα εγχειρίδιο χρήσης που είναι λίγο μικρότερο από του Boeing 747! Με την βεβαιότητα ότι αυτός που το σύνδεσε ήξερε τι έκανε, ξεκινάω το… σαφάρι με μπλουτζίν του Γιώργου. Μα πόσο περήφανη που τα είχα καταφέρει χωρίς ν’ ανατιναχτούμε!
Έκανε όμως πολύ θόρυβο και την αμαρτία μου θα την πω, τα έβαλα με τον κουμπάρο που κατά την βεβαιότητά μου, δεν είχε διαλέξει καλό πλυντήριο… Σε λίγο, περνώντας από το χολ, βλέπω το πλυντήριο εκεί, να «περπατάει», αμέριμνο. Τρέχω, σπρώχνω, ντούκου ντούκου, το βάζω στην θέση του. Περιμένω λίγο, έρχεται πάλι κατά πάνω μου!
Άρχιζε και το στύψιμο, χτυπιόταν σαν δαιμονισμένο! Τι να κάνω; Να καθίσω πάνω; Θα με πάει βόλτα! Να κλάψω; Δεν προλάβαινα! Να γελάσω; Δεν μου έβγαινε! Έβγαλα όμως μετά τις ασφάλειες από πίσω (ήταν που ήξερε τι έκανε όποιος το σύνδεσε!) και διασκέδασα τον άντρα μου που λιγώθηκε στα γέλια από την περιπέτειά μου!
Το δε πλυντήριο, τέρας αντοχής για χρόνια! Αύριο θα σου πω τι έπαθα με την φλοκάτη!
Φωτό, άσχετη: Διακοπές, Ελαφόνησος, 2012