Δευτέρα 18 Μαΐου
Στο σπίτι μου, ότι κάνουμε, πάντα το κάνουμε ΟΛΟΙ μαζί! Όταν ο γιος μου, έκανε εταιρεία και την ονόμασε Πατρική γη, κάτι τέτοιο εννοούσε ίσως! Από τα αγαπημένα του προϊόντα, ήταν το πετιμέζι, το οποίο φτιάχναμε οικογενειακώς και παραδοσιακά!
Ένα μήνα βγάζαμε μούστο από τα σταφύλια, τον βράζαμε και τον ξαναβράζαμε μέχρι να γίνει ένα βαθυκόκκινο σιρόπι! (ιδανικό για κοκκινιστά και ισχυρό αντιοξειδωτικό!) Δουλειά σκληρή και βαριά από τις 5 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ, όχι αστεία! Η κόρη μου, η νύφη μου κι εγώ, κάναμε μπράτσα εκείνη την εποχή! (Ο Αλέξανδρος τα είχε έτσι κι αλλιώς!)
Τα καζάνια τεράστια, έπρεπε να πλυθούν μετά από κάθε δόση….Την πρώτη χρονιά που είδε τα καζάνια ο άντρας της Ειρήνης, (την ξέρεις την Ειρήνη!) αναφώνησε: «Πω, πω! Φαντάσου κόκορα με μακαρόνια εδώ μέσα!» Γιώργος και Αλέξανδρος, μην ακούσουν τρέλα, πάντα πρώτοι!
Τέλειωσε ο τρύγος μετά από έναν μήνα; Στήθηκε το εργάκι: Γιορτάζουμε το τέλος του τρύγου! Πώς και εκ του προχείρου, μαζεύτηκαν 40 άτομα, δεν ξέρω να σου πω! Κοίτα πάντως τις φωτογραφίες να πάρεις μια ιδέα του μεγέθους!
6 κοκόρια στο καζάνι, 10 κιλά μακαρόνια και η… τρίαινα του Ποσειδώνα για το ανακάτεμα! Και επειδή σε αυτή την οικογένεια, μια τρέλα την έχουν όλοι οι Μαντάδες, ο έτερος Γιώργος Μαντάς, πρώτος του ξάδελφος, (Αχ Γιώργο μας έφυγες νωρίς…) ρίχνει την ιδέα για…γεμιστά μακαρόνια!
Πήραμε οι παλαβές (γιατί κι εμείς δεν ήμασταν καλύτερες από τους άντρες μας), χοντρό μακαρόνι, και μέσα τοποθετούσαμε σπαγγέτι! Τα αράδιασα σε ταψί, τους έβαλα και ζουμί από τα κοκόρια και τα έψησα στον φούρνο…. (έτσι για μεζεδάκι, μέχρι να γίνει το φαγητό βρε αδελφέ!)
Α, σε άλλο καζάνι, βράσαμε κι ένα τελάρο κουνουπίδια για σαλάτα! Η συνέχεια; Γνωστή! Γλυκό και καφές… Αλλά οι Μαντάδες όταν λένε γλυκό εννοούν ένα ζαχαροπλαστείο! Κοίτα την φωτογραφία να καταλάβεις!
Την επόμενη χρονιά, κάναμε γιουβέτσι! Μετά ήρθαν αρρώστιες και θάνατοι… Έφυγαν οι χαρές, έμειναν οι αναμνήσεις…