«Η πιο δύσκολη στιγμή, που κλήθηκα να διαχειριστώ είναι ο θάνατος του πατέρα μου. Δεν έχω κλάψει ακόμα όπως θα ήθελα. Συνέβη πριν από δύο χρόνια. Δεν είσαι έτοιμος ποτέ να δεχθείς την απώλεια ενός ανθρώπου που αγαπάς τόσο πολύ. Με έμαθε να είμαι πολύ δυνατή γιατί έπρεπε να στηρίξω την οικογένειά μου.»
Ο δυναμικός και αφοσιωμένος χαρακτήρας της Μάρως στο «Έρωτας με διαφορά», οι φρικτές σοκαριστικές περιγραφές της γιαγιάς της για τη Μικρασιατική καταστροφή, η «Ευτυχία» που της χάρισε απλόχερα την αναγνώριση του κοινού, η απώλεια του σπουδαίου θεατρανθρώπου και πατέρα της Γιώργου Μιχαηλίδη που ακόμη δεν έχει ξεπεράσει και όλα όσα ονειρεύεται. Η Ντίνα Μιχαηλίδου μιλά από καρδιάς στο 7ΜΕΡΕΣTV και τον Γιάννη Βίτσα.
Ξεκινώ με τη Μάρω που υποδύεσαι στο «Έρωτας με διαφορά». Πρόκειται για μία εντελώς ανατρεπτική γυναίκα. Στηρίζει πάρα πολύ τη Ζέτα αντιλαμβανόμενη τα λάθη που έκανε ο γιος της.
Η Μάρω είναι ένας ρόλος που έχω απολαύσει γιατί είναι τελείως μία διαφορετική νότα απ’ όλα όσα έχω κάνει. Το σήριαλ άλλωστε είναι μία εξαιρετική κομεντί. Πρόκειται για ένα δυναμικό, μοντέρνο, χαριτωμένο άνθρωπο με ήθος και δικαιοσύνη. Ο γιος της άφησε την οικογένειά του και έφυγε. Οπότε αυτή πρέπει να στηρίξει τους ανθρώπους της τα παιδιά του και τη Ζέτα. Δεν εγκαταλείπει αυτούς που αγαπά. Έχει μάθει ήδη για την σχέση της Ζέτας με το Κωστή και την στηρίζει ακόμα και σ’ αυτή την συνθήκη.
Πώς θα τη δούμε στην επόμενη σαιζόν;
Θα έχει την προσοχή της στραμμένη στους ανθρώπους της. Αποδέχεται τον Κωστή. Η σχέση τους εξελίσσεται. Σέβεται την επιλογή της Ζέτας.
Έρχομαι και στο Σμύρνη μου αγαπημένη. Τα συναισθήματα σας για την συμμετοχή σας σ’ αυτή την ιστορική ταινία που αναφέρεται στη Μικρασιατική καταστροφή.
Όταν ήμουν παιδί- επειδή κατά τα τρία τέταρτα είμαι Μικρασιάτισσά- άκουγα διηγήσεις από τον παππού και τη από τη γιαγιά η οποία ήταν φοβερή παραμυθού για όλα όσα συνέβησαν εκείνη την οδυνηρή περίοδο. Κρεμόμουν από τα χείλη της. Οι περιγραφές της δεν ήταν ωραιοποιημένες αλλά όσα ακριβώς είχαν ζήσει και δει, Βιώσαν τραγικά πράγματα. Ο παππούς μας περιέγραφε θυμάμαι το κομμάτι της ζωής του πριν την καταστροφή. Στο μετά αναφέρονταν ελάχιστα. Η γιαγιά ήταν αναλυτική.
Ποιο ήταν το πιο σοκαριστικό πράγμα που σας είπε;
Οι περιγραφές ήταν φρικτές. Ήταν ένα παιδάκι. Την είχε κρύψει η μαμά της μες τη φούστα της για να ζήσει. ‘Έπειτα αποφάσισαν πώς θα ήταν πιο ασφαλής αν την έντυναν γριά. Πέρναγαν πάνω από τα πτώματα. Μιλάμε για μία τεράστια σφαγή, η οποία πέρασε έτσι απαρατήρητη. Ειδικά οι δικές μας κυβερνήσεις κάνουν σα να μην υπήρξε ποτέ. Όπως καταλαβαίνετε κάνοντας αυτή την ταινία τώρα ξαφνικά αισθάνομαι ότι δικαιώνω κάτι. Βίωσα την ιστορία ως παιδί από πρώτο χέρι από τους ανθρώπους που καταγράφηκε στο σώμα και τη ψυχή τους. Νιώθω ως ηθοποιός πλέον ότι μπορώ να καταθέσω κάτι από αυτό που έγινε τότε.
Ποιο ρόλο υποδύεστε στην ταινία;
Την Ευταλία. Είναι η οικονόμος της οικείας Μπαλτατζή. Είναι η προσωπική φίλη και έμπιστη της Φιλιώς Μπαλτατζή, η ψυχομάνα των παιδιών της και ψυχοκόρη του Πολύκαρπου Μπαλτατζή. Και βέβαια αγαπά όλη την οικογένεια και το Δημητράκη σα να είναι οι δικοί της άνθρωποι.
Η ολότητα του κοινού σας αγάπησε μέσω της ταινίας Ευτυχία.
Η αναγνώριση του θεατρικού κόσμου υπήρχε πάντα γιατί δούλευα επί είκοσι πέντε χρόνια στο Ανοιχτό θέατρο. Τώρα πρόκειται αν θες για ενός άλλου είδους αναγνώριση στα ώριμα χρόνια μας, που μπορούμε να παίξουμε κάποιους διαφορετικούς ρόλους και να κάνουμε μία άλλου είδους κατάθεση. Εγώ ήμουν εκτός χώρου για οχτώ περίπου χρόνια.
Για ποιο λόγο;
Υπήρχαν κάποια προβλήματα οικογενειακής φύσεως.
Σας έλειπε;
Όχι. Δεν είχα χρόνο να μου λείψει τίποτα. Ήταν δύσκολο εκείνο το διάστημα. Γύρισα το 2016 και έπαιξα στη «Λέξη που δε λες» του κύριου Παπαδουλάκη. Από τότε δουλεύω συνέχεια. Συνεργάστηκα επί μία διετία στην Κύπρο με τον Κύριο Τζαμαριά στο ΘΟΚ. Μετά στην Ελλάδα με δύο εξαιρετικά σημαντικούς σκηνοθέτες την Ιώ Βουλγαράκη και το Γιάννη Μόσχο, έκανα το Ευτυχία και ξεκίνησα να δουλεύω στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Οπότε έχει ξεκινήσει μία άλλου είδους πορεία, πιο ανοιχτή στα φώτα.
Στεναχωριόσασταν κατά τα πρώτα σας χρόνια στη δουλειά για το ότι δεν είχε έρθει αυτού του τύπου η αναγνώριση;
Όχι. Δεν μου έλειπε.
Αυτό δείχνει ένα άνθρωπο αφοσιωμένο βαθιά στην τέχνη του.
Αγαπώ τη δουλειά μου πολύ. Δε θα πω όχι στη φήμη. Προς Θεού. Δε θα πω ότι είμαι καμία μοναχή. Καλλιτέχνης είμαι, αλλά μ’ αρέσει η δουλειά μου.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τη Μιμή Ντενίση;
Η κυρία Ντενίση είναι αρχόντισσα. Δεν είχα συνεργαστεί ποτέ ξανά μαζί της και είμαι πραγματικά ευτυχής και χαρούμενη. Χαίρομαι και το λέω από καρδιάς που συναντώ έναν τέτοιο άνθρωπο της τέχνης που έχει προσφέρει τόσα πολλά. Είναι μία γυναίκα απόλυτα δυναμική σε ένα χώρο που είναι πάρα πολύ δύσκολος. Και εγώ καμαρώνω πάρα πολύ γι’ αυτό. Είναι απόλαυση να δουλεύεις με έναν άνθρωπο τόσο γενναιόδωρο.
Δεχθήκατε πόλεμο στην πορεία σας ;
Ναι. Αυτό συμβαίνει σε όλους, όχι μόνο σε εμένα. Είναι ένας χώρος αρκετά ανταγωνιστικός.
Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή που έχετε κληθεί να διαχειριστείτε στη ζωή σας και τι σας έμαθε;
Ο θάνατος του πατέρα μου. Δεν έχω κλάψει ακόμα όπως θα ήθελα. Συνέβη πριν από δύο χρόνια. Δεν είσαι έτοιμος ποτέ να δεχθείς την απώλεια ενός ανθρώπου που αγαπάς τόσο πολύ. Με έμαθε να είμαι πολύ δυνατή γιατί έπρεπε να στηρίξω από εκεί και πέρα την οικογένειά μου.
Αναλάβατε την φροντίδα της υπόλοιπης οικογένειας;
Κυρίως της μητέρας μου. Το ίδιο έκαναν φυσικά και τα αδέλφια μου.