Ο ρόλος της Αριστέας στην σειρά «Ζακέτα να πάρεις» της ΕΡΤ1, οι γυναίκες που «πάτησε» για να δώσει πνοή στην ηρωίδα της, ο όρος της φιλίας αλλά και η χωρίς ανταλλάγματα αγάπη που υμνεί η σειρά, οι αλλαγές που επέφερε η πανδημία στην καθημερινότητά της, η παράσταση «Η κυρά της Ρω» που θα ταξιδέψει ανά την Ελλάδα το καλοκαίρι, αλλά και η ευχή της να ελευθερωθούμε σύντομα απ’ όσα δύσκολα έχουμε βιώσει. Η Φωτεινή Μπαξεβάνη μιλά από καρδιάς στο 7ΜΕΡΕΣTV και τον Γιάννη Βίτσα.
Τι έχεις αγαπήσει στον χαρακτήρα της Αριστέας;
Είναι μία πληθωρική, δοτική και αυθόρμητη γυναίκα. Αγαπά πολύ τους ανθρώπους της φθάνοντας πολλές φορές ακόμη και άλλο άκρο του να τους «πνίξει» από το τεράστιο ενδιαφέρον της. Δεν έχει δεύτερες σκέψεις. Εκφράζει όσα νιώθει. Μοιάζει σχεδόν απόλυτα με το μοντέλο μαμάς που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Θεωρώ πώς η λέξη μητέρα ισοδυναμεί με την Αριστέα.
Που πάτησες γι’ αυτόν το ρόλο; Να θεωρήσω πώς θυμίζει τη μητέρα σου η Αριστέα ή ευρύτερα γυναίκες που συνάντησες στη διαδρομή της ζωής σου;
Υπάρχει μία αποθήκη εμπειριών μέσα μας. Καταγράφονται διάφορες προσωπικότητες που μπορεί να έχουμε γνωρίσει στη ζωή μας. Αν αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη αυτές οι μνήμες βγαίνουν με ένα τρόπο. Οπότε δεν έχει σημασία αν είναι έτσι η μητέρα μου. Μοιάζει με διάφορες αντίστοιχες μαμάδες που έχω συναντήσει, συναναστραφεί από την πείρα και την τριβή των ετών στη ζωή μου. Η μίμηση δεν είναι εξωτερική, αλλά αποτελεί διαδικασία μιας εσωτερικής διάστασης και αλήθειας.
Η ηρωίδα προσωπικά μου θυμίζει μία σύγχρονη Λωξάνδρα. Το αναφέρω γιατί δέκα χρόνια πριν με τεράστια επιτυχία την υποδύθηκες στο θέατρο!
Έχει στοιχεία της Λωξάνδρας. Η συνάντηση μ’ αυτή την ηρωίδα υπάρχει ακόμη μέσα μου. Ήταν άλλωστε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του κρατικού βορείου Ελλάδος τόσο εισπρακτικά, όσο και καλλιτεχνικά. Δεν το έκανα επι τούτου. Με στιγμάτισε απόλυτα. Σκέψου πώς το κοινό στην Θεσσαλονίκη με ταύτισε τόσο πολύ μ’ αυτή την τεράστια επιτυχία που πιστεύουν ότι κατάγομαι από εκεί. Ακολούθησα μία αντίστοιχη διαδικασία και τότε. Δε μιμήθηκα εξωτερικά την ηρωίδα.
Η σειρά πέραν όλων των άλλων υμνεί τη φιλία τόσο στη γενιά των μαμάδων, όσο και των παιδιών.
Ακριβώς. Οι γυναίκες λειτουργούν σαν να είναι και οι τρεις αδελφές. Το ίδιο και τα παιδιά τους. Τους ανθρώπους με τους οποίους μεγαλώνεις, δε μπορείς να τους αποχωριστείς. Προσωπικά με τους παιδικούς μου φίλους ακόμη και αν κάνω να βρεθώ χρόνια, όταν τους συναντώ αισθάνομαι σαν να μην έχει περάσει μία ημέρα. Το δέσιμο ανάμεσα μας κρατά μία ζωή.
Με την Ελένη Ράντου και τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη συνδεθήκατε ουσιαστικά παρά το γεγονός, αν εξαιρέσεις τη θεατρική σας συνεργασία στο Βίρα τις άγκυρες με τη δεύτερη, ότι δεν είχατε ουσιαστικά βρεθεί στη δουλειά.
Είναι από αυτά τα ωραία της ζωής που συμβαίνουν. Δεθήκαμε από την πρώτη πρόβα. Κοιτούσε η μία την άλλη και αισθανόμασταν ότι γνωριζόμασταν επί χρόνια. Υπήρξε οικειότητα ανάμεσά μας.
Η σειρά θα συνεχιστεί την επόμενη σαιζόν; Θα υπάρξει δεύτερος κύκλος;
Δεν γνωρίζω να σου το πω ακόμα γι’ αυτό.
Η Αριστέα αγαπά πολύ το γιο της. Βλέπουμε ότι σιγά σιγά κάμπτεται η στάση της απέναντι στη Θάλεια.
Δεν την αντιπαθεί. Όποιον αγαπά ο γιος της, τον αγαπά επίσης με το δικό της τρόπο. Ότι νιώθει το εκδηλώνει με αυθορμητισμό και αλήθεια.
Αλλάζω θέμα. Τι σου άφησαν οι τελευταίοι δεκαπέντε μήνες του εγκλεισμού;
Η αλήθεια είναι πώς εγώ δε βίωσα πολύ έντονα αυτό το κομμάτι. Η πανδημία με βρήκε με τη βαλίτσα στο χέρι έτοιμη να ταξιδέψω στη Νέα Υόρκη την παράσταση «Η κυρά της Ρω». Επί τρία χρόνια ήμουν σε συνεχή περιοδεία στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο. Φαντάσου πώς είχα μετακομίσει σε ένα σπίτι και δεν είχα προλάβει καν να ασχοληθώ με τον καινούργιο μου χώρο. Το πρώτο διάστημα έφτιαξα πράγματα μέσα στο σπίτι, που δεν είχα την ευκαιρία να υλοποιήσω με την τρέλα της δουλειάς. Φυσικά με έβαλε σε σκέψεις και με φόβισε ότι συνέβαινε. Ήταν τόσο τρομακτικό. Στεναχωρήθηκα βαθιά βλέποντας τις εικόνες ανθρώπων που αρρώστησαν βαριά ή που έφυγαν. Δεν πρέπει να ξεχνά και να αμελεί κανένας ότι δεν έχει περάσει ακόμη η πανδημία. Οφείλουμε να προσέχουμε. Είναι πολύ δύσκολο για όσους νοσούν. Εμείς είμαστε πολύ προσεχτικοί στα γυρίσματα. Νομίζω πώς με υπευθυνότητα και σωστή διαχείρισή θα ξεπεραστεί. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που βλέπω το ποτήρι πάντοτε μισογεμάτο. Φρόντισα να περνώ δημιουργικά το χρόνο μου και αντί να μαυρίσω να κάνω πράγματα που δεν είχα την ευκαιρία να πράξω πριν. Είχα την τύχη βεβαίως έπειτα από το πρώτο διάστημα να είμαι σε μία διαδικασία δουλειάς. Πέρυσι το καλοκαίρι έκανα μία μεγάλη θεατρική περιοδεία και έπειτα ξεκίνησε το γύρισμα.
Συνεχίζεις το καλοκαίρι την περιοδεία του θεατρικού έργου « Η κυρά της Ρω» του Γιάννη Σκαραγκά ανά την Ελλάδα.
Ναι. Αγαπώ βαθιά την ιστορία αυτής της γυναίκας που διαλύθηκε πολλές φορές και πολύ άσχημα ο κόσμος γύρω της. Έζησε το πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Βρήκε τη δύναμη να πολεμήσει και να αντέξει τις ανυπέρβλητες δυσκολίες. Χαίρομαι πολύ που το καλοκαίρι θα συνεχίσω την περιοδεία του θεατρικού έργου. Τις παραστάσεις του εξωτερικού είμαστε σε αναμονή για το πότε θα τις κάνουμε. Θα εξαρτηθεί από τις συνθήκες γιατί είναι σε κλειστά θέατρα. Στα τέλη του προηγούμενου Σεπτέμβρη κυκλοφόρησαν επίσημα τα δύο τραγούδια της έργου στα οποία έγραψα τη μουσική και ερμηνεύει η Βιολέττα Ίκαρη.
Πώς ονειρεύεσαι το επόμενο διάστημα;
Θα έλεγα πώς το διάστημα αυτής της δοκιμασίας οι περισσότεροι άνθρωποι έκαναν ουσιαστικά έναν απολογισμό, αναθεώρησαν πράγματα και αναζήτησαν όσα ουσιαστικά έχουν ανάγκη. Εύχομαι να περάσει το συντομότερο όλο αυτό που ζούμε, να έχουν δύναμη και κουράγιο, όσοι έχασαν δικούς τους ανθρώπους και με σωματική και ψυχική υγεία για να ανταπεξέλθουμε ότι ακολουθεί.