Η επιστροφή του στην ΕΡΤ έπειτα από 34 χρόνια, η μίνι σειρά «Βαρδιάνος στα σπόρκα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αλλά και το ιστορικό ντοκιμαντέρ για την ελληνική επανάσταση, η πανδημία αλλά και οι κακοποιητικές συμπεριφορές και ο εργασιακός εκφοβισμός στο χώρο εργασίας. Ο Μανούσος Μανουσάκης είναι χείμαρρος σε μία αποκλειστική συνέντευξη στον Γιάννη Βίτσα και το 7ΜΕΡΕΣTV.
Έπειτα από τριαντατέσσερα χρόνια δημιουργείτε ξανά σειρά για την ΕΡΤ.
Δε μπορώ να υπολογίσω ότι είναι τόσο πολλά χρόνια. Ο χρόνος παίζει παιχνίδια με το μυαλό μου. Νομίζω πώς ήταν χθες.
Πώς αισθάνεστε που επιστρέφετε στη δημόσια τηλεόραση;
Νοσταλγία. Χαίρομαι που η ΕΡΤ έκανε ολική επαναφορά. Ξαναβρίσκει το βηματισμό της ως ένα κανάλι που παράγει σειρές. Ένας τηλεοπτικός σταθμός που δεν δημιουργεί σήριαλ είναι σαν ένα φούρνο που δεν κάνει ψωμί. Το σήριαλ αποτελεί την ψυχή ενός καναλιού. Ξαναπαίζεται. Δημιουργεί παράδοση και ιστορία. Τα τηλεπαιχνίδια, οι μαγειρικές, τα ριάλιτι είναι μιας χρήσεως. Η τηλεοπτική σειρά είναι αθάνατο προϊόν ειδικά όταν βασίζεται σε έργα κλασσικού δραματολογίου. Σειρές με ιστορικό θέμα δεν πεθαίνουν ποτέ.
Ετοιμάζεστε να φέρετε στο φως τρία μίνι σήριαλ αξιώσεων αρχής γενομένης από το «Βαρδιάνος στα σπόρκα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Ιστορικός πυρήνας του διηγήματος είναι η χολέρα που έπληξε την Ευρώπη το 1865 και είχε εξαπλωθεί στην Αίγυπτο και την Κωνσταντινούπολη. Τα καράβια που περνάνε από τα λιμάνια μπαίνουν καραντίνα σε ένα ξερονήσι. Διηγείται την ιστορία της γρια-Σκεύως η οποία μεταμφιέζεται σε άντρα εξαπατά όλους τους υγειονομικούς και γίνεται βαρδιάνος (φύλακας) στα σπόρκα (μολυσμένα, επιχόλερα καράβια), προκειμένου να σώσει το γιο της που είναι άρρωστος σε ένα από αυτά τα καράβια που έχουν μπει στην καραντίνα.
Φαντάζομαι ότι δεν ξεκινάτε τυχαία με μία νουβέλα που πραγματεύεται μία πανδημία.
Δεν το επέλεξα τυχαία. Το διήγημα εξελίσσεται πριν από 160 χρόνια. Αυτό που μας αποκαλύπτει ο Παπαδιαμάντης είναι το πώς λειτουργεί η κοινωνία κάτω από συγκεκριμένες πιέσεις. Βλέπουμε ακριβώς τις ίδιες συμπεριφορές των ανθρώπων τόσο της κοινωνίας, όσο και της πολιτικής αρχής. Είναι σα να μην έχει περάσει ούτε μία ημέρα, απ’ όταν γράφθηκε η νουβέλα όχι μόνο λόγω της αφορμής, αλλά αυτής της ιδιαίτερης ικανότητας του Παπαδιαμάντη να περιγράφει την κοινωνία και τους χαρακτήρες με έναν απίστευτο ειρωνικό σαρκασμό, με κομμάτια χιούμορ μέσα σε όλη αυτή την τραγική και βαριά ατμόσφαιρα που διακατέχει την κοινωνία που απειλείται από την πανδημία. Βρίσκει ευκαιρία και κάνει μία πάρα πολύ σκληρή αλλά και εποικοδομητική κριτική. Είναι φοβερά σύγχρονο το έργο
Συνεργάζεστε με τη Ρένια Λοιζίδου και πλήθος ακόμη καλών ηθοποιών.
Σ αυτό το διήγημα πρωταγωνιστεί η Ρένια Λοιζίδου στο ρόλο της Σκεύως, ενώ κάνει την πρώτη εμφάνιση της η Τζένη Καζάκου η κόρη του Κωνσταντίνου Καζάκου και της Τάνιας Τρύπη σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακόμη πρωταγωνιστούν οι Τάκης Βαμβακίδης, Αλέξανδρος Μούκαλος και Μαρία Καβουκίδου, ενώ εμφανίζονται στο σύνολο 80 ηθοποιοί.
Αισθάνεστε ότι μέσα από το κόκκινο ποτάμι κάνατε επανέναρξη της καριέρας σας ;
Με κάθε σειρά που δημιουργώ είναι σα να ξεκινάω ξανά την καριέρα μου.
Αλλάζω θέμα. Σας έχει σοκάρει σωρεία καταγγελιών ηθοποιών για εργασιακό εκφοβισμό και κακοποιητικές συμπεριφορές;
Με έχει προβληματίσει και πραγματικά με έχει βάλει σε μεγάλη ανησυχία όχι ότι βρέθηκαν πέντε δέκα άνθρωποι οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν τη θέση ισχύος τους αλλά το πώς είμαστε σε μία φοβική σχέση με την εξουσία. Αυτό είναι το μείζον θέμα για εμένα και όχι οι πέντε δέκα εξαιρέσεις -γιατί περί εξαιρέσεων πρόκειται. Εξετάζω τη φοβική σχέση των θυμάτων προς τους θήτες
Καμία πολιτική εξουσία δε θέλει ανθρώπους σκεπτόμενους και επαναστατικούς που κρίνουν, ψάχνουν και αμφισβητούν αλλά υποταγμένους. Υπάρχουν πέντε δέκα δεκαπέντε άνθρωποι χυδαίοι. Πάντα θα υπάρχουν στην κοινωνία μας. Το θέμα είναι πώς τους αντιμετωπίζουμε εμείς. Πως δεν κάνουμε την καταγγελία, δεν ρίχνουμε ένα χαστούκι εκείνη την στιγμή και το λέμε μετά από είκοσι χρόνια; Τι διεργασία είναι εκείνη που μας κάνει να μιλάμε μετά από δεκαπέντε χρόνια και δεν πήγαμε εκείνη την στιγμή να του δώσουμε μία και να σηκωθούμε να φύγουμε; Τι φόβος μας κράτησε; Αυτό είναι το θέμα μου. Όχι πως υποτιμώ τους ανθρώπους που έπεσαν θύματα. Καθόλου.
Περισσότερα στο 7MEΡΕΣTV που κυκλοφορεί.