Ήταν 3 Οκτωβρίου του 1993 όταν η αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων, δίνει τέλος στη ζωή της στα 53 της χρόνια. Μπορεί να πέρασαν 27 ολόκληρα χρόνια από τότε όμως η Κατερίνα Γώγου άφησε ένα σημαντικό έργο σε όλους μας. Η ασυμβίβαστη ποιήτρια που έκανε το πέρασμα της και από τη μεγάλη οθόνη, κατάφερε να δημιουργήσει την ποιητική συλλογή που πούλησε όσο και εκείνη του Οδυσσέα Ελύτη.
Το έργο της:
“Τρία κλικ αριστερά” 1978.
“Ιδιώνυμο”(1980)”
Το ξύλινο παλτό”(1982)
” Απόντες”(1986)”
Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών”(1988).
Εμείς θέλοντας να τιμήσουμε τη μνήμη της, μοιραζόμαστε μαζί σου δύο υπέροχα ποιήματα που θα σου δώσουν τροφή για σκέψη:
Θα ‘ρθει καιρός
Θα ‘ρθει καιρός
που θ’ αλλάξουν τα πράγματα
να το θυμάσαι Μαρία
θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
κρατώντας τη σκυτάλη
Μη βλέπεις εμένα μην κλαις
εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου, θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ’ έξω
και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θα ‘μαστε άλογα
να μας κοιτάνε στα δόντια
Οι άνθρωποι, σκέψου,
θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
απροσάρμοστοι, καταπίεση,
μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της Ιστορίας
Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι
δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
…παρ’ όλα αυτά Μαρία
Σ’ όσους σπάσανε, σ’ όσους κρατάνε
Κουρελιασμένοι απ’ τ’ αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρός
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ’ το ξέφρενο κυνηγητό
της ασάλευτης πορείας των άστρων οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών .
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
Κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις
Τα δύο ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο poiimata.com