Η Έρρικα Πρεζεράκου το καλοκαίρι που πέρασε είχε ένα δύσκολο ατύχημα στην Κύθνο όταν πέφτοντας από σκάφος, η προπέλα της έκοψε τα δάχτυλα. Η όμορφη αθλήτρια χειρουργήθηκε στο χέρι, τα δάχτυλα συγκολλήθηκαν αλλά η ζημιά δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως.
Μιλώντας στην δημοσιογράφο Κάλλια Καστάνη για το περιοδικό ΟΚ!, η Έρρικα Πρεζεράκου περιέγραψε πώς ακριβώς έγινε το ατύχημα, που της άλλαξε τη ζωή.
Εξήγησε ότι μετά το χειρουργείο κάνει καθημερινά τρίωρες φυσικοθεραπείες κι ότι ακόμη κάποια δάχτυλα δεν είναι λειτουργικά:
«Το χέρι μου δεν είναι λειτουργικό ακόμα. Τους τελευταίους μήνες κάνω καθημερινά τρίωρες φυσικοθεραπείες, χειρομάλαξη, ασκήσεις σε ειδικό μηχάνημα, ενώ στο μέλλον θα χρειαστεί να υποβληθώ σε δύο τουλάχιστον χειρουργεία, επειδή, τώρα του λείπουν κάποιοι μύες. Σε άλλα δάχτυλα έχω αίσθηση αφής, σε άλλα όχι, ο αντίχειρας και ο δείκτης κλείνουν δύσκολα, δεν έχουν δύναμη και δεν μπορώ να είμαι λειτουργική στην καθημερινότητά μου».
Η Έρρικα Πρεζεράκου περιέγραψε πώς ακριβώς συνέβη το ατύχημα. Πώς έπεσε από το φουσκωτό σκάφος: «Είχα μόλις φτάσει στην Κύθνο για διακοπές και ήταν το πρώτο πρωινό στο νησί. Ωραίος, ζεστός Αύγουστος, μπόλικος κόσμος στην παραλία της Αγίας Ειρήνης. Έγραψα λίγο, έκανα μια βουτιά. Αργά το μεσημέρι με προσκάλεσαν μαζί με την παρέα μου να πάμε για φαγητό σε μια κοντινή παραλία. Μπήκαμε στο φουσκωτό, τέσσερα άτομα ήμασταν, καθίσαμε και ξεκινήσαμε. Δεν είχαμε βγει καλά καλά από το λιμανάκι, όταν ο οδηγός του σκάφους έκανε έναν επικίνδυνο ελιγμό 180 μοιρών. Ξαφνικά από το κάθισμά μου εκσφενδονίστηκα μέσα στη θάλασσα».
Συνέχισε να περιγράφει τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη μέρα, πώς βρέθηκε κάτω από το νερό και είδε ξαφνικά τα αίματα και το χέρι της κομμάτια:
«Βρέθηκα ξαφνικά κουτρουβαλώντας μέσα στο νερό και άκουσα έναν περίεργο θόρυβο, το «γκαπ» της προπέλας που έκοβε το χέρι μου. Μόνο που εγώ δεν το ήξερα τότε. Το κατάλαβα βγαίνοντας στην επιφάνεια και βλέποντας τη δεξιά παλάμη μου κομμάτια – κομμένη στη μέση, μύες, σάρκες, όλα μια ματωμένη μάζα, το μικρό μου δαχτυλάκι να κρέμεται».
Κι αναρωτιέται ακόμη τρομοκρατημένη με όσα έζησε εκείνο το πρωινό: «Η ζωή μου κρίθηκε μέσα σε ένα νανοδευτερόλεπτο. Αν όπως ανέβαινα στην επιφάνεια του νερού και βρέθηκα ακριβώς κάτω από τις προπέλες στη θέση του χεριού μου βρίσκονταν τα μαλλιά ή το κεφάλι μου, δεν θα ήμασταν σήμερα εδώ να μιλάμε».