Ήταν χωρίς καμία αμφιβολία η κορυφαία υψίφωνος του κόσμου και τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα, την οδήγησαν στην κορυφή.
Η Ελληνίδα που κατέκτησε τον χώρο του λυρικού θεάτρου αποτελεί μέχρι και σήμερα 43 χρόνια από το θάνατο της, σημείο αναφοράς για τους νέους τραγουδιστές της όπερας. Η Μαρία Κάλλας έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977 στο Παρίσι.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου, και γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς της Γιώργος Καλογερόπουλος και Ευαγγελία Δημητριάδη είχαν μετακομίσει στην Αμερική προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Η αρχή της μεγάλης πορείας
Η ακρόασή της από τον Έντουαρντ Τζόνσον, διευθυντή της Όπερας, φέρνει την προσφορά δύο ρόλων στα έργα “Φιντέλιο” του Μπετόβεν και “Μαντάμ Μπατερφλάι” του Πουτσίνι. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους. Δε θέλει να τραγουδήσει τον “Φιντέλιο” στα αγγλικά, ενώ αισθάνεται πολύ εύσωμη ώστε να ερμηνεύσει την αιθέρια “Μπάτερφλάι”.
Η γνωριμία της με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Αρένας της Βερόνα, Τζοβάννι Τζενατέλλο την οδηγεί στην Ιταλία. Εκεί στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με τη “Τζοκόντα” του Αμιλκάρε Πονκιέλι.
Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη από το “Τριστάνος και Ιζόλδη” στη Βενετία υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Τούλιο Σεραφίν. Συνάμα έρχεται και η γνωριμία της με τον μουσικόφιλο Ιταλό βιομήχανο Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, με τον οποίο παντρεύονται στις 21 Απριλίου 1949.
Ο Μενεγκίνι έχοντας και ρόλο μάνατζερ άσκησε καταλυτική επιρροή στην καριέρα της Κάλλας, υποβάλλοντάς την σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και αποτρέποντάς την από κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη, που της παρείχε. Έτσι τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και το 1950 στο Μεξικό.
Με πληροφορίες από wikipedia.org και sansimera.gr