Τα ξέρετε όλα για τα καλά και τα κακά κορίτσια. Όλα τα quotes. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ατάκες του στυλ «Είσαι πολύ καλό κορίτσι και δεν θέλω να σε πληγώσω» και πολλές άλλες τέτοιες σαχλές δικαιολογίες, που σε πλήρη μετάφραση είναι μια πίτα από χυλό πασπαλισμένη με φρου φρου και γλάσσο για να κατέβει πιο εύκολα κάτω.
Σε αντρικές συζητήσεις ακούω συνέχεια μπαρούφες του στυλ «Θέλω μια κοπέλα σωστή, ήρεμη, να «αράξω» μαζί της και να κάνω όνειρα», αλλά μόλις τύχει και αυτή η κοπέλα βρεθεί, φυσικά το τροπάριο αλλάζει και στο πρώτο «κακό κορίτσι» που θα συναντήσουν θα ανοίξουν φτερά. Δεν ξέρω τελικά τι είναι καλύτερο στην περίπτωσή μας. Απλά ότι σου μένει η «ρετσινιά» του καλού ή του κακού κοριτσιού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Καλό για το άλλο φύλο σημαίνει συνήθως (για να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα) το χαϊβάνι, η ασφαλής κίνηση για να καλύψει τις ψυχολογικές του αλλά και τις λοιπές του ανάγκες, μέχρι να συνεχίσει το πέταγμα προς άλλο «λουλούδι». Άλλες φορές βέβαια είναι και το αποκούμπι μετά από μια τραυματική εμπειρία, συνήθως με «κακό» κορίτσι, μέχρι φυσικά να βρεθεί το επόμενο…
Το «κακό» κορίτσι τώρα έχει τη στάμπα της εύκολης, αν μην τι άλλο. Έχει όμως και την περιπέτεια, γιατί τα αρσενικά καταπιάνονται να «δαμάσουν» το θηρίο και πολλές φορές την πατάνε. Το κακό κορίτσι λέει πάντα αυτό που σκέφτεται, ανησυχεί μόνο για τις δικές του ανάγκες και τη δική του αυτοπροβολή.
Για αυτήν το αρσενικό είναι απλά έπαθλο, που θα αφήσει όταν βρει καλύτερο. Το «καλό» κορίτσι από την άλλη, το χαϊβάνι που λέγαμε, ενδιαφέρεται περισσότερο για τον άνθρωπο που έχει απέναντι του, του δίνει χώρο, δεν τον καταδυναστεύει, το φροντίζει και τον ακούει. Το νοιάζεται, με μια λέξη. Αυτό τις περισσότερες φορές το αρσενικό το βρίσκει βαρετό και σε μικρό ή σε μεγαλύτερο διάστημα φεύγει για να βρει κάποια πιο περιπετειώδη, που θα του κάνει τη ζωή «ποδήλατο» στην καλύτερη. Ξέρω τι θα πείτε, ναι, οι περισσότεροι άνδρες βρίσκονται μέσα σε μαζοχιστικό ιστό. Και πολλές γυναίκες φυσικά.
Σε ποια κατηγορία θα ήθελες να βρίσκεσαι; Εκεί είναι το ζητούμενο. Εγώ θα ήθελα να βρίσκομαι σε μια τρίτη κατηγορία. Σε αυτή που θα μπορώ να «μυρίζω» το χαζό αρσενικό από μακριά και να μην το αφήνω να ζυγώνει. Θα ήθελα να είμαι σε μια κατηγορία όπου θα μπορώ να εκφράζομαι με αλήθειες. Να μην μασώ τα λόγια μου για να γίνω αρεστή και ποτέ μα ποτέ να μην με θεωρήσει κάποιος χαϊβάνι. Φυσικά δεν θα ήθελα ποτέ να γίνω κακό κορίτσι γιατί δεν βλέπω τους ανθρώπους σαν έπαθλα ή αντικείμενα για να καλύψω τις δικές μου ανασφάλειες και φοβίες. Ζω σε ένα κόσμο παραλόγου, όπως και όλοι μας και ζητώ τα αυτονόητα. Πώς σας φαίνεται;
Βαρέθηκα να ακούω για θύτες και θύματα. Βαρέθηκα να ακούω να μιλούν και άλλα να λένε και άλλα να θέλουν, αρσενικά και θηλυκά. Μήπως, τώρα που είμαστε στο δεύτερο lockdown, να κάναμε μια αυτοκριτική; Να βάλουμε κάτω τα πράγματα και να βρούμε λύσεις σε όλα όσα μας απασχολούν; Σίγουρα θα έχει αποτέλεσμα και ίσως έτσι, μετά από όλα αυτά, να βγούμε και ισορροπημένοι. Πιο αληθινοί. Ποιος ξέρει;